RSPB Old Moor

Woensdag 27 november zijn we weer eens naar RSPB Old Moor gegaan. Met 12 graden en een zonnetje is het prachtig weer voor de tijd van het jaar. Britt mag het gebied van Old Moor niet in, aangezien ze dan de vogels zou verstoren. Om het gebied heen hebben ze echter ook een wandeling uitgezet waar honden wel zijn toegestaan, dus vandaag hebben we dit gebied verkend.

Het gebied hoort nog steeds wel bij de RSPB, maar er zijn minder specifieke kijkplekken. Om je heen hoor je nog wel genoeg vogels, en de wandeling is zeker de moeite waard. Helemaal omdat er nog steeds overal prachtige herfstkleuren te zien zijn.

En Britt was natuurlijk erg dankbaar dat ze ook mee mocht op de wandeling!

Hathersage, Peak District, 16 November 2013

Het is alweer een tijd geleden dat we in Peak District zijn geweest. Peak District ligt een uurtje rijden bij ons vandaan en is dan ook net te ver voor de wandeling tussendoor. En hoewel Peak District een prachtig Nationaal Park is, is het ook niet een plek waar we gasten uit Nederland standaard mee naartoe nemen. Hoewel iedereen oeh en aah bij de foto's zal zeggen is het terrein te ruig om te wandelen als je niet gewend bent om echte wandelingen te maken.

Afgelopen weekend had ik weer eens een lang weekend, maar dit keer stonden er geen gasten of andere speciale uitstapjes op de kalender. Een goed moment dus om het Peak District weer eens te bezoeken. Na wat rondbladeren in de wandelboekjes besloten we de wandeling vanuit het dorp Hathersage te maken. De complete wandeling zou zo'n 14 km zijn met een gemiddelde wandelduur van 5 uur. Voor degene die denken: "Wat een sloom wandeltempo"… Het is nogal wat oneffen terrein en klimmetjes en afdalingen, dus niet te vergelijken met een gemiddelde wandeling in Nederland. Aangezien het al vroeg donker wordt en we toch ook wat fotomomenten in moeten plannen hebben we besloten om een puntje van de wandeling af te snijden. Zo kwamen we uiteindelijk uit op een wandeling van 10,7 km in 4 uur en 37 minuten (inclusief de fotomomenten dus ;)).

En fotografie momenten die waren er! Elke keer verbaas ik me weer over hoe mooi en ruig Peak District is. En de herfstkleuren dragen daar natuurlijk nog eens extra aan bij.

Hoewel het windje op de top erg fris was (we waaiden bijna weg) was het verder een heerlijke wandeltemperatuur. En ook voor de foto's was het perfect: geen saaie grauwe of blauwe lucht, maar de zon die tussen de wolken doorpiekt met prachtige lichtbundels. 

Het was de spierpijn zeker waard!

Visite

De laatste blog over visite is alweer die van Yolanda (half augustus), maar we hebben nog veel meer bezoek gehad! Ik kan het niet eens bijhouden op mijn blog, kun je nagaan! Het is altijd weer spannend hoe het zal gaan, want logeren is toch spannender dan een middagje op de koffie, maar we kunnen zeggen dat het tot nu toe alleen maar super gezellig is geweest!

23 tot en met 26 augustus zijn Monique en Patrick op bezoek geweest. Op de dag van aankomst hebben we eerst een rondleiding door Doncaster gegeven. We hebben dit keer niet alleen de binnenstad met de markt laten zien, maar ook de St George's Minster. Deze kerk hadden we zelf ook nog niet bekeken, maar hij was mooier dan we gedacht hadden! Natuurlijk hebben we ook gelijk een Tea room (dit keer "Woods tearoom" van binnen laten zien (en proeven), want dat hoort nou eenmaal bij Engeland. Op zaterdag 24 augustus zijn we een dagje naar York geweest. Dit oude stadje stond bij ons nog op het 'te bezoeken' lijstje en we hadden zelfs een leuke stadswandeling in ons wandelboekje gevonden. Hoewel we dapper aan de wandeling begonnen eindigden we al snel schuilend bij de roeivereniging, daarna schuilend bij de Costa's en vervolgens schuilend bij een high tea. Tjah, echt Engels weer zullen we maar zeggen. Ondanks dat was het heel gezellig en tussen de druppels door konden we toch ook wel merken dat York een schattige oude stad is.

Op zondag moesten we eerst even naar de pig nic, een picknick met cavia's, georganiseerd door de lokale cavia opvang. Een beetje vreemd, maar vooral ook hilarisch! Nadat we de cavia's weer naar huis hadden gebracht zijn we doorgegaan naar Nostell Priory and Parkland, een landgoed van de National Trust waar we nog een wandeling hebben gemaakt (en uiteraard bijna verdwaald zijn).

Op maandagmorgen zijn we nog met de trein naar Sheffield gegaan. Een heel ander soort stad dan York, heel nieuw en groen, maar ook zeker een aanrader!

En toen was het weekendje helaas alweer voorbij en gingen Mo & Patrick weer op de trein richting het vliegveld en ik & André stapten weer op de trein naar Doncaster.

Van 19 tot en met 22 september zijn mijn ouders weer op bezoek geweest. We konden het vorige bezoek nog als de dag van vandaag herinneren, wat gaat de tijd toch snel! Donderdagavond hebben we eerst gezellig bijgepraat. Vrijdag hebben we een nieuwe poging gedaan om York te ontdekken. Gelukkig was het nu een stuk droger dus konden we wel van de omgeving genieten. Helaas hadden we file op de terugweg, dus was André nog net op tijd thuis voor zijn toneelvoorstelling. Ik ben toen met m'n ouders nog naar de pub "Highway Man" gewandeld waar we gezellig wat hebben gegeten en gedronken. Zaterdag werd vervolgens een dag voor de hondjes, dus we zijn met Britt & Bram bij Hatfield Moors gaan wandelen. Gelukkig hadden we weer geluk met het weer, dus het werd een heerlijke wandeling in het zonnetje, omringd door paddestoelen. André had deze week zijn toneelvoorstelling "Splish Splash" dus zaterdagavond zijn we daar met zijn allen heen geweest. Het was gelukkig een grappig stuk, dus leuk om te kijken! Helaas was het zondag na de koffie weer tijd om de gasten uit te zwaaien. Helaas vliegt de tijd als het gezellig is extra hard...

Dan ben ik eindelijk weer up to date en aangeland bij onze laatste gasten, want van 18 tot 22 oktober zijn André's ouders op bezoek. Op vrijdag kwamen ze in Doncaster aan dus hebben we eerst weer Doncaster zelf laten zien. Op zaterdag zijn we vervolgens naar Fountain Abbey geweest, want daar wilden we graag nog een keer in de herfst heen. De herfstkleuren begonnen al mooi door te komen en het was heerlijk wandelweer. Er lopen daar talloze fazanten wat toch een hele aparte gewaarwording blijft (en heel spannend voor Britt die dus niet los mag).

Zaterdagavond zijn we lekker uit eten geweest bij Liberty, waar ze biologische en zelfs gluten vrije burgers hebben. Het was dan ook erg lekker, alleen veel te veel, ik kon helaas geen toetje meer op!

Zondag waren de weersvoorspellingen niet overal even goed, dus zijn we weer naar York geweest, waar we dus wel in het zonnetje hebben gelopen. Het blijft een leuke stad om te bezichtigen! Op maandag moest ik helaas weer aan het werk, dus is André met zijn ouders op de trein naar Sheffield gestapt. Helaas een regenachtige dag, maar gelukkig heeft Sheffield ook veel leuke overdekte plekjes.

We zullen zien wie onze volgende gasten zijn...  :-)

Lake District

Van zaterdag 28 september tot zaterdag 5 oktober hebben we een weekje in een cottage in Lake District gezeten. Lake District is zo'n 2.5 uur van ons huis vandaan en we waren er nog nooit geweest, maar ik had er al wel veel positieve verhalen over gehoord. Hier moest dus een vakantieweekje worden doorgebracht!

We zaten in een cottage in Troutbeck Bridge, vlakbij een van de meest toeristische plaatsjes: Windermere. Zaterdagavond gelijk de boel maar even verkend door een wandelingetje te maken met uitzicht op het meer (heel toepasselijk ook genaamd Windermere). Prachtig!

Zondag zijn we naar RSPB reserve Leighton Moss geweest. Het hoofddoel was het zien van baardmannen (een vogelsoort dus). Helaas moest ik genoegen nemen met hun vrolijke getjilp, want ze bleven verscholen in het riet. Het was wel een prachtige dag en ondanks dat ik geen baardmannen heb gezien was het toch de moeite waard. Een mooi park, mooie vogelkijkhutten (al hebben we weinig bijzonders gezien, het bleef bij aalscholvers, wat eendensoorten en tureluurs) en een hele leuke tuin met allerlei soorten hommels en vlinders. Alleen de tuin was al de moeite van het bezoeken waard.

Maandag was het tijd voor een flinke wandeling. Ondanks dat de wandeling maar 8,6 km lang was hebben we er 4,5 uur over gedaan (wandeltijd dus, theepauze niet meegerekend). Dit zegt dus genoeg over het aantal hoogtemeters... Het was een wandeling (naja, sommigen zouden dit geen wandeling meer noemen, laten we zeggen een "hike") met een aantal pittige klimmetjes en het was zeker de moeite waard. De wandeling voerde ons door de prachtige omgeving van Borrowdale. Hier maakten we ook kennis met de Herdwick sheep, een schapenras van het Lake District.

Dinsdag was het helaas wat minder zonnig, maar gelukkig wel grotendeels droog. We zijn begonnen met het bezichtigen van Castlerigg stone circle. Hoewel het grappig om te zien was (vooral met alle bergen eromheen), was het kleiner dan gedacht. Aangezien we een aantal jaar geleden Stonehenge hebben bezocht, verwachtten we hier iets soortgelijks, maar dit was duidelijk niet commercieel. 

Vanaf de stone circle zijn we doorgegaan naar het dorpje Keswick. Keswick is ook een van de populaire toeristische dorpjes. In dit dorp waren honden zeer welkom. Zelfs in de meeste restaurantjes mochten ze naar binnen. Het viel ook direct op hoeveel honden er op straat liepen! Er zit ook een dierenwinkel die we in een advertentie hadden zien staan. Daar aangekomen bleek het tegen te vallen, de winkel was eigenlijk vrij klein. "Helaas" viel ons oog echter op een tuigje dat speciaal geschikt is voor de honden die meegaan de bergen in. Met als extra een handvat als ze extra steun nodig hebben bij een klimpartij. We hebben het tuigje gepast en omdat het overal verstelbaar is zat het zelfs bij Britt goed. De buikband zit ver achter haar elleboog zodat ze die niet meer kan bezeren en de sluitingen zijn weggewerkt. Erg mooi en comfortabel, dus dat was alvast Britt haar dierendagcadeau (prijzig maar op het oog de prijs zeker waard).

Daarna zijn we nog doorgereden naar Fell Foot Park. Fell Foot park is een park van National Trust aan de zuidelijke punt van het meer Windermere. We hebben hier een rondje gelopen, maar het bleek vrij klein te zijn dus van een echte wandeling konden we niet spreken, maar we hadden een mooi uitzicht over het meer.

Woensdagochtend hebben we het dorpje Ambleside bekeken. Woensdagmiddag hebben we een wandeling van 11,3 km in Kentmere gemaakt. Het was een druilerige dag, maar 's middags werd het toch droog. Het begin van de wandeling gaf ons nog wat problemen (we waren weer eens verkeerd gelopen), maar gelukkig kwamen we toevallig toch nog op een herkenbaar punt uit vanwaar we de wandeling konden vervolgen. De wandeling voerde ons door de vallei tot aan het waterreservoir en weer terug. Helaas ging het op de terugweg van onze wandeling regenen, maar we hebben er toch van genoten.

Donderdag was een erg regenachtige dag en we besloten daarom maar binnenactiviteiten te doen. We zijn begonnen met het bezichtigen van Townend, een oude boerderij van de National Trust. Omdat alles in deze boerderij nog in oude staat is kun je een goed beeld krijgen van hoe het leven daar vroeger moest zijn geweest. Vanaf Townend zijn we doorgegaan naar Wray Castle, een ander gebouw van de National Trust. Hoewel de omgeving erg idyllisch is, was het gebouw zelf minder de moeite van het bezichtigen waard. In die gevallen zijn we altijd extra blij dat we lid zijn en dus geen entreegeld hoeven te betalen! Na het bezoek aan Wray Castle hebben we het schattige dorpje Hawkshead nog bekeken. Het dorpje zelf is erg klein (wat je niet zou zeggen gezien de grote parkeerplaats), maar we hebben ons toch weten te vermaken door de Beatrix Potter (van de tekeningen) gallery en een theehuis te bezoeken.

Vrijdag was het dan eindelijk tijd voor een Engels ontbijt (het regende toch weer), wat uiteindelijk meer een brunch werd (gezien de hoeveelheid: gelukkig maar). Na deze brunch leek het weer wat op te knappen en zijn we naar het meer Ullswater gereden om daar een wandeling te maken. Hier was ook een grote waterval (Aira Force). Wetende dat de straten op sommige plekken halve meren waren en overal nieuwe riviertjes zijn gecreëerd, zal het niemand verbazen dat de waterval ook aardig doorstroomde! 

Zaterdag 5 oktober was de vakantie weer voorbij. Voor 10 uur moesten we het huisje verlaten. Aangezien ik nog steeds heel graag wat baardmannen wilde zien, zijn we nog een keer langsgegaan bij RSPB Leighton Moss. Na zo'n 45 minuten wachten (= naar riet staren) was het eindelijk zover, een paartje baardmannen liet zich zien! Deze grappige vogeltjes zijn ongeveer zo groot als een koolmees en danken hun naam aan de zwarte tekening op de wangen van het mannetje (ziet eruit als een baard). Ze leven in het riet en eten 's zomers insecten. In de winter gaan ze over op het eten van zaden en daarom moeten ze grid eten (om hun spijsvertering te verbeteren). Oktober/November is dan ook de beste tijd om deze grappige vogeltjes hier te zien omdat ze dan uit het riet komen om grit te eten!

Onderweg zijn we ook nog langs RSPB Dove Stone gegaan en hebben daar een wandeling om een waterreservoir gemaakt.

Yolanda op bezoek

14 tot en met 17 augustus hadden we alweer een gast uit Nederland. Gezellig! Dit keer was het Yolanda, een oud collega van André. Yolanda heeft ons verblijd met wat Nederlandse producten: lekkere  kaas, pindakaas en een klomp met een plantje erin die nu aan onze muur hangt. Bedankt Yolanda!

Aangezien ik in mijn drukke week zat heb ik de meeste activiteiten niet meegekregen. Maar ik ben nog wel een ochtendje meegeweest naar Clumber park. Clumber park blijft een erg mooi park. De meeste keren dat we er zijn geweest viel het weer wat tegen, maar dit keer was het een prachtige dag!

Ook heeft Yolanda ons nog mee uit eten genomen. We zijn naar de Relish geweest, bar en grill met zeer goed eten en heerlijke cocktails. Heb dan ook genoten van nacho's vooraf, heerlijke spareribs (mijn favo!) met een cappuccino mouse toe.

Geslaagde dagen dus! 

Onverwacht bezoek

Mijn broertje Berry en zijn vriendin Marieke waren op fietsvakantie in Schotland (heel stoer!). Bij fietsen weet je natuurlijk niet hoe voorspoedig de reis zal verlopen. Blij verrast waren we dan ook toen we een belletje kregen of ze nog langs konden komen.

In de maand augustus hadden we al meerdere logeerpartijen gepland staan, maar gelukkig niet op deze data, dus het logeerbed was vrij!

Helaas was het voor mij een werkweekend, dus deels hebben we ze van tips voorzien wat leuk is om te bezichtigen. Gelukkig had ik ook een dagje vrij, dus hebben we ze meegenomen Doncaster in om onze woonomgeving te laten zien.

Hier hoorde natuurlijk ook een lunch in onze favoriete tearoom (met superlekkere koffie) bij.

Het was een gezellig weekend!

Britt

Britt is inmiddels alweer 9 jaar oud en hoewel je dat op haar gekke momenten niet kunt merken zie je toch wel degelijk het grijs rondom haar oogjes groeien. En bij oudere hondjes horen de daarbij behorende kwaaltjes. Britt had 2 bultjes, een rechts op haar borstkas wat bij nader onderzoek een klein vetbultje bleek te zijn en een bultje op haar linker elleboog. De vetbult kan geen kwaad zolang hij niet te groot wordt, maar bij de andere bult kon ik er niet achterkomen wat het voor bultje was. Natuurlijk hield ik het goed in de gaten en toen bleek dat het toch wat groeide en ze het open ging stoten moest het dus gebeuren, ik zou Britt opereren.

Op 8 augustus ging Britt dus 's ochtends mee naar mijn werk. Geen idee had ze waarom ze geen ontbijt had gehad, maar ze vond het wel geweldig om iedereen op m'n werk te begroeten. Ik verwachtte dat ze ongeduldig zou zijn met bloed prikken, maar ze was superbraaf! Gelukkig waren al haar bloedwaarden goed en kon ze veilig de narcose in. Ik heb haar zelf geopereerd en ik moet zeggen dat is toch nog wel een tikkie spannender en gekker dan andermans dieren. Gelukkig ging de operatie goed en is Britt goed wakker geworden uit de narcose. Alleen op de dag zelf was ze nog een beetje slaperig. De volgende dag deed ze alweer alsof er niks gebeurd was! Voor ons de zware taak haar rustig te houden... Maar onze stoere meid heeft niet naar haar hechtingen getaald en de genezing ging voorspoedig!

Ondertussen zijn de hechtingen eruit en mag ze langzamerhand weer gekkigheid gaan uithalen. De uitslag van het bultje is gelukkig goedaardig, dus we zijn weer helemaal opgelucht!

Fairburn Ings

Nu we lid zijn van de RSPB willen we natuurlijk wel alle parken die bereikbaar zijn verkennen. 7 augustus zijn we daarom naar Fairburn Ings gegaan. Ook dit prachtige natuurgebied ligt op maar een half uurtje van ons vandaan.

We hebben niet alles in een keer kunnen bekijken, aangezien het een uitgestrekt gebied is. Het rondje wat wij hebben gelopen was deels over de weg wat jammer is. We zijn er nu achter dat dat ook anders kan, dus volgende keer beter.

Weer vele ringmussen, groenlingen, koolmeesjes, matkoppen en een vrouwelijke grote bonte specht met jong gezien.  Zeker de moeite waard om terug te gaan, we willen in ieder geval de andere helft van het park nog bekijken!

De ijsvogel

3 augustus ben ik weer naar Sprotbrough Flash gegaan op jacht naar de ijsvogel. Ik ben er op tijd heen gegaan met het idee dat het dan nog rustig zou zijn, zodat de vogels niet worden afgeschrikt. Aan de rivierkant zaten wat vissers, maar die maken niet veel herrie, dus dat zou goed moeten komen...

Meerkoet, waterhoen, waterral, blauwe reiger, fuut... van alles kwam er voorbij, maar geen teken van de ijsvogel.

Na twee uur had ik de hoop voor vandaag zo'n beetje opgegeven. Toen hoorde ik echter het typerende *tjiep*tjiep*. Ik hield mijn adem in en keek om me heen. Daar midden over het water zag ik wat aan komen vliegen, mijn richting uit. Het zal toch niet???

Wat een prachtige vogel. Enkele minuten heb ik van dit prachtige vogeltje mogen genieten. Na 3 vispogingen had hij beet en vertrok weer. Geweldig!

Het was zeker het wachten waard!

Juli

Vorige maand hebben we een aantal dagtripjes gemaakt. Ook hier was het weer namelijk zonnig en warm en daar moet je natuurlijk gebruik van maken!

Op 1 juli zijn we naar Potteric Carr Nature Reserve geweest, een natuurgebied van Yorkshire Wildlife Trust met uitgezette wandelingen en schuilhutten om het aanwezige wildlife te bekijken. Als je in het natuurgebied loopt waan je je ver weg van de stad; de plekken waar je nog stukken van de snelweg kunt zien maken het onwerkelijk. Hoewel de schuilhutten mooi waren, zaten de meeste vogels toch te ver weg om goed te bekijken (en wij waren natuurlijk onze verrekijker vergeten). Toch heeft dit bezoekje ons wel geïnspireerd om meer natuurparken met kijkhutten te gaan bekijken.

Op 2 juli was het een wat frisse en bewolkte dag, dus hebben we een uitstapje naar "The Deep" in Hull gemaakt. The Deep is een soort dierentuin, maar dan met allemaal aquaria. Ze hebben wel 3.500 vissen, waaronder haaien en 2 zaagvissen. Het is nog relatief nieuw (geopened in 2002) en ze zijn dan ook nog steeds wat uit aan het breiden. Wij vonden het zeker de moeite van een bezoekje waard.

Op 6 juli zijn we naar Sprotbrough Flash geweest, een ander natuurgebied van Yorkshire Wildlife Trust in Doncaster. Bij Poterric Car was ons verteld dat dit ook de moeite van het bezoeken waard is (zeker omdat er ijsvogels in het gebied aanwezig zijn). Nadat ik gehoord had van de ijsvogels werd mijn doel om een ijsvogel op de foto te krijgen. Deze vogeltjes zijn echter supersnel en schichtig waardoor dit niet zo'n gemakkelijke opgave was. Op 6 juli is het bij een langskomende blauwe flits gebleven. Hierdoor wist ik echter wel zeker dat de ijsvogel in dit gebied aanwezig was! Verder waren er futen en aalscholvers (zie foto) aanwezig die zich beter lieten bekijken dan de ijsvogels.

Op 7 juli was het weer een erg warme dag en besloten we richting de kust te gaan om wat verkoeling op te zoeken. We hebben toen een bezoekje gebracht aan Bempton Cliffs (een van de gebieden van de RSPB, the Royal Society for the Protection of Birds oftewel de Engelse vogelbescherming). Bij de Bempton Cliffs zijn meerdere uitkijkpunten aanwezig waar je de grote groepen vogels die rondzwermen en broeden op de kliffen kunt bekijken. Zo zitten er een papegaaiduikers, kittiwakes, ringmussen en als hoogtepunt Jan-van-Genten (zie foto). Het was heel gaaf om deze mooie grote vogels zo dichtbij te zien vliegen! Naar ons idee in ieder geval iets waar je zeker langs moet als je in de buurt bent (als je tenminste van natuur/vogels houdt, want veel meer valt er niet te beleven). Nadat Britt zich braaf heeft moeten gedragen bij de vogels zijn we natuurlijk ook nog even doorgereden naar een hondenstrand waar Britt lekker in de zee kon zwemmen.

Enthousiast geworden door de vogels die ik gezien had in Bempton Cliffs besloot ik op 9 juli weer een kijkje te nemen in Sprotbrough Flash, op de hoop dit keer wel een ijsvogel op de foto te krijgen. Hoewel dit in theorie gelukt is was het nog niet helemaal zoals ik het me had voorgesteld. De ijsvogel was alleen even aan de overkant van het water gaan zitten, wat toch wel erg ver weg was. In ieder geval nog meer bewijs dat er daadwerkelijk ijsvogels aanwezig zijn, volgende keer beter...

Op 10 juli hebben we vervolgens een bezoekje gebracht aan Brodsworth Hall and Gardens (van English Heritage). Dit ligt op 15 minuten van huis en stond daarom op ons lijstje van "nog te bezoeken". Brodsworth Hall is een oud landhuis met bijbehorende tuinen waar je van binnen en buiten een kijkje kunt nemen om oude tijden te herbeleven. Hoewel ze hun best doen er wat van te maken was de entreeprijs in verhouding met wat het is naar ons idee te hoog. Helaas dus geen "must see".

Op 13 juli hebben we een kijkje genomen bij Saltmarshe Delph Nature Reserve, ook onderdeel van Yorkshire Wildlife Trust. Hoewel we hier futen met jongen, zwanen met jongen, kleine kiekendieven en de kleine karekiet hebben gezien viel het toch wat tegen. De officiële uitkijkhut was afgesloten (om broedende vogels te beschermen) en de wandelpaden bleken eigenlijk nooit bewandeld te worden en bestonden dus vooral uit brandnetels.

Op 15 juli zijn we naar Blacktoft Sands geweest, een van de plekken van de RSPB. Dit was zeker de moeite waard: de RSPB heeft dit mooi onderhouden, er staan mooie schuilhutten met uitleg welke vogels er te zien zijn en ook de natuur is gewoon mooi. Vooral de kluten (zie foto) waren mooi om te zien, zeker omdat ze jongen hadden die ze natuurlijk ook moeten beschermen. Er zaten ook baardmannen (een vogelsoort dus) in het riet, maar deze zaten helaas te ver weg en te vaak verscholen om goed te kunnen zien.

Van 26 juli tot en met 28 juli zijn we naar Patrington geweest. Mijn baas heeft daar een stacaravan waar het personeel ook gebruik van mag maken. Aangezien het mijn verjaardag was en er toch geen visite zou komen, besloten we dat dat een leuk weekendje weg zou zijn. Het ligt vlakbij de kust, dus we waren erg blij dat het weer ook goed was. Op vrijdag hebben we een heerlijke strandwandeling met Britt in Easington gemaakt. Op zaterdag zijn we vervolgens naar Spurn Point geweest, weer een natuurgebied van Yorkshire Wildlife Trust. Spurn Point is een smal strookje land tussen de riviermonding van de Humber en de zee. Je ziet en hoort dus aan 2 kanten water wat een heel aparte gewaarwording is. Ook hier zaten weer verschillende soorten vogels, waarbij de wulp (een grote wadloper met een enorme lange snavel) wel onze favoriet was. Toen van van Spurn Point terugreden naar de caravan kwamen we nog langs Kilnsea Wetlands Nature Reserve (ook van Yorkshire Wildlife Trust). Hoewel dit maar een klein stuk natuurgebied is zaten hier kluten en kleine zilverreigers (zie foto).

's Avonds hebben we toen nog Hodgson's Fields Nature Reserve (Yorkshire Wildlife Trust) bezocht. We moesten hierbij door de weilanden lopen met Longhorn runderen (inclusief stier) en ik kan je vertellen, die naam hebben ze niet voor niks (zie foto). Wij bleken echter een van de weinigen die dit gebied bezoeken, want halverwege werd de route onbegaanbaar door de grote hoeveelheid brandnetels die tot okselhoogte groeiden. Toen zijn we dus maar weer omgedraaid...

Zondagochtend 28 juli (hoera!) hebben we maar eens echt Engels gedaan door Engels ontbijt te eten op de camping. Daarna hebben we Welwick Saltmarsh Nature Reserve (Yorkshire Wildlife Trust) nog bezocht. Dit natuurgebied aan de riviermond van de Humber bleek echter vrij klein en weinig bewandelbaar. Toen moest helaas de caravan worden schoongemaakt en was ons weekendje uit weer voorbij.

Tenslotte zijn we op 30 juli nog naar RSPB Dearne Valley, Old Moor geweest. Hier kwamen we tot de conclusie dat we alle natuurgebieden van de RSPB toch wel erg mooi vinden en na het enthousiaste praatje van de vrijwilligers hebben we ons aangemeld als RSPB lid. Op deze locatie hebben we onder andere kievitten, oeverlopers (zie foto), groenlingen, botvinken en goudvinken gezien.

Zo opgesomd lijkt het alsof ik amper werk, haha! Maar we ondernemen gewoon veel in mijn vrije tijd (en André heeft nog steeds alleen maar vrije tijd), omdat er toch geen familie en vrienden in de buurt te bezoeken zijn.

Schotland

Van 22 juni tot en met 29 juni hebben we in een huisje in Schotland gezeten. Om precies te zijn in het dorpje Strathyre, bij het Nationaal Park Loch Lomond and the Trossachs.

We verbleven samen met Britt in een cottage op 12 hectare land. Hoewel we dus 'op eigen terrein' al een leuk wandelingetje konden maken, hebben we natuurlijk vooral de omgeving verkend.

Extra leuk was het uitzicht vanuit ons huisje. Doordat het midden in de natuur lag hadden we constant visite van rode eekhoorns en vogeltjes.

Op weg naar Strathyre hebben we eerst nog een dagje in Edinburgh gekeken. Hoewel het een leuke stad is was onze dag niet zo geslaagd, omdat het aan een stuk door bleef regenen. We hadden wel gelijk het gevoel in Schotland te zijn. Gelukkig was de rest van de week minder regenachtig en we hebben zelfs aardig wat zon gehad.

Onze vakantie bestond voornamelijk uit relaxen en wandelen. Ik had van tevoren al een aantal leuke wandelingen uitgekozen zodat we per dag konden bekijken waar we zin in hadden.

Hoewel alle wandelingen mooi waren is er toch een die me altijd bij zal blijven. Op 26 juni hebben we 's avonds namelijk een wandeling in Balquhidder gemaakt. Het zou een korte wandeling maar wel een aardige klim zijn, om zo bij een mooi uitzichtpunt te komen. Helaas bleek de wandeling afgesloten wegens de slechte kwaliteit van de paden. Eigenwijs als we zijn besloten we toch een kijkje te nemen. De paden waren inderdaad niet al te best (en de terugweg moesten we dezelfde weg nemen, want de oorspronkelijke route was zeker niet meer toegankelijk), maar de wandeling was de moeite waard. Het uitzicht was prachtig!

We waren natuurlijk de enige op deze wandeling en terwijl ik genoot van het prachtige uitzicht werd ik blij verrast door André die op een knie voor me ging zitten. Dit huwelijksaanzoek, dat ik natuurlijk met "ja" heb beantwoord, maakt dat ik deze vakantie en deze wandeling in het bijzonder nooit zal vergeten!

Farne Islands

Op 21 juni zijn we een dagje naar de Farne Islands geweest. De Farne islands is een eilandengroep die beheerd wordt door de National Trust. Er kunnen 23 vogelsoorten gezien worden, waaronder 37.000 paar 'puffins'  oftewel papegaaiduikers. Aangezien ik heel graag foto's wilde maken van de papegaaiduikers was dit een ideale trip. We zijn daarom met een boottocht meegegaan waarbij we 2 uur op "Staple island" en 2 uur op "Inner island" rond mochten lopen. Beide kleine onbewoonde eilanden (op de rangers na die op Inner island wonen gedurende 9 maanden van het jaar) met vele vogels. Het was een prachtige ervaring, dus hierbij een aantal foto's voor de impressie...

Kuifaalscholver

Zeekoet

Alk

Noordse Stern

Noordse Stern verdedigt actief zijn jongen

En daar is hij dan: de papegaaiduiker

Kijk dat guitige koppie...

Showen

Je zal maar trek in een visje hebben...

En nog een succesvolle vangst

Daar kan ik eindeloos naar kijken!

World of James Herriot

Als dierenarts in Engeland moest ik natuurlijk ook langs in het James Herriot museum. Op 18 juni zijn we daarom naar het dorpje Thirsk gegaan. Thirsk was de woon en werkplaats van dierenarts James Alfred Wight. James Alfred Wight is bekend geworden onder de naam James Herriot, de naam die hij gebruikte voor zijn boeken en later de series over het leven van een dierenarts in Noord Yorkshire.

Het museum is gevestigd in het oude huis van James Herriot. Hoewel hij met name landbouwhuisdieren behandelde had hij hier ook een spreekkamer en operatiekamer voor de gezelschapsdieren. In het museum zijn tal van oude instrumenten te vinden en ruimtes zijn ingericht zoals ze vroeger waren. Hoewel veel medicijnen tegenwoordig anders zijn (lang leve de wetenschap) zijn instrumenten veelal nog herkenbaar (soms heeft er alleen wat fine tuning plaatsgevonden), wat het voor mij extra grappig maakt.

De diergeneeskunde en de veehouderij mag dan aardig wat ontwikkeling door hebben gemaakt, ik kan me toch goed indenken hoe het geweest moet zijn als jonge dierenarts onder de soms barre omstandigheden en met karakteristieke personages om je heen. Been there, done that zullen we maar zeggen. Zo anders, maar toch ook zo vergelijkbaar.

Het was het bezoek zeker waard!