We zaten in een cottage in Troutbeck Bridge, vlakbij een van de meest toeristische plaatsjes: Windermere. Zaterdagavond gelijk de boel maar even verkend door een wandelingetje te maken met uitzicht op het meer (heel toepasselijk ook genaamd Windermere). Prachtig!
Zondag zijn we naar RSPB reserve Leighton Moss geweest. Het hoofddoel was het zien van baardmannen (een vogelsoort dus). Helaas moest ik genoegen nemen met hun vrolijke getjilp, want ze bleven verscholen in het riet. Het was wel een prachtige dag en ondanks dat ik geen baardmannen heb gezien was het toch de moeite waard. Een mooi park, mooie vogelkijkhutten (al hebben we weinig bijzonders gezien, het bleef bij aalscholvers, wat eendensoorten en tureluurs) en een hele leuke tuin met allerlei soorten hommels en vlinders. Alleen de tuin was al de moeite van het bezoeken waard.
Maandag was het tijd voor een flinke wandeling. Ondanks dat de wandeling maar 8,6 km lang was hebben we er 4,5 uur over gedaan (wandeltijd dus, theepauze niet meegerekend). Dit zegt dus genoeg over het aantal hoogtemeters... Het was een wandeling (naja, sommigen zouden dit geen wandeling meer noemen, laten we zeggen een "hike") met een aantal pittige klimmetjes en het was zeker de moeite waard. De wandeling voerde ons door de prachtige omgeving van Borrowdale. Hier maakten we ook kennis met de Herdwick sheep, een schapenras van het Lake District.
Dinsdag was het helaas wat minder zonnig, maar gelukkig wel grotendeels droog. We zijn begonnen met het bezichtigen van Castlerigg stone circle. Hoewel het grappig om te zien was (vooral met alle bergen eromheen), was het kleiner dan gedacht. Aangezien we een aantal jaar geleden Stonehenge hebben bezocht, verwachtten we hier iets soortgelijks, maar dit was duidelijk niet commercieel.
Vanaf de stone circle zijn we doorgegaan naar het dorpje Keswick. Keswick is ook een van de populaire toeristische dorpjes. In dit dorp waren honden zeer welkom. Zelfs in de meeste restaurantjes mochten ze naar binnen. Het viel ook direct op hoeveel honden er op straat liepen! Er zit ook een dierenwinkel die we in een advertentie hadden zien staan. Daar aangekomen bleek het tegen te vallen, de winkel was eigenlijk vrij klein. "Helaas" viel ons oog echter op een tuigje dat speciaal geschikt is voor de honden die meegaan de bergen in. Met als extra een handvat als ze extra steun nodig hebben bij een klimpartij. We hebben het tuigje gepast en omdat het overal verstelbaar is zat het zelfs bij Britt goed. De buikband zit ver achter haar elleboog zodat ze die niet meer kan bezeren en de sluitingen zijn weggewerkt. Erg mooi en comfortabel, dus dat was alvast Britt haar dierendagcadeau (prijzig maar op het oog de prijs zeker waard).
Daarna zijn we nog doorgereden naar Fell Foot Park. Fell Foot park is een park van National Trust aan de zuidelijke punt van het meer Windermere. We hebben hier een rondje gelopen, maar het bleek vrij klein te zijn dus van een echte wandeling konden we niet spreken, maar we hadden een mooi uitzicht over het meer.
Woensdagochtend hebben we het dorpje Ambleside bekeken. Woensdagmiddag hebben we een wandeling van 11,3 km in Kentmere gemaakt. Het was een druilerige dag, maar 's middags werd het toch droog. Het begin van de wandeling gaf ons nog wat problemen (we waren weer eens verkeerd gelopen), maar gelukkig kwamen we toevallig toch nog op een herkenbaar punt uit vanwaar we de wandeling konden vervolgen. De wandeling voerde ons door de vallei tot aan het waterreservoir en weer terug. Helaas ging het op de terugweg van onze wandeling regenen, maar we hebben er toch van genoten.
Donderdag was een erg regenachtige dag en we besloten daarom maar binnenactiviteiten te doen. We zijn begonnen met het bezichtigen van Townend, een oude boerderij van de National Trust. Omdat alles in deze boerderij nog in oude staat is kun je een goed beeld krijgen van hoe het leven daar vroeger moest zijn geweest. Vanaf Townend zijn we doorgegaan naar Wray Castle, een ander gebouw van de National Trust. Hoewel de omgeving erg idyllisch is, was het gebouw zelf minder de moeite van het bezichtigen waard. In die gevallen zijn we altijd extra blij dat we lid zijn en dus geen entreegeld hoeven te betalen! Na het bezoek aan Wray Castle hebben we het schattige dorpje Hawkshead nog bekeken. Het dorpje zelf is erg klein (wat je niet zou zeggen gezien de grote parkeerplaats), maar we hebben ons toch weten te vermaken door de Beatrix Potter (van de tekeningen) gallery en een theehuis te bezoeken.
Vrijdag was het dan eindelijk tijd voor een Engels ontbijt (het regende toch weer), wat uiteindelijk meer een brunch werd (gezien de hoeveelheid: gelukkig maar). Na deze brunch leek het weer wat op te knappen en zijn we naar het meer Ullswater gereden om daar een wandeling te maken. Hier was ook een grote waterval (Aira Force). Wetende dat de straten op sommige plekken halve meren waren en overal nieuwe riviertjes zijn gecreëerd, zal het niemand verbazen dat de waterval ook aardig doorstroomde!
Zaterdag 5 oktober was de vakantie weer voorbij. Voor 10 uur moesten we het huisje verlaten. Aangezien ik nog steeds heel graag wat baardmannen wilde zien, zijn we nog een keer langsgegaan bij RSPB Leighton Moss. Na zo'n 45 minuten wachten (= naar riet staren) was het eindelijk zover, een paartje baardmannen liet zich zien! Deze grappige vogeltjes zijn ongeveer zo groot als een koolmees en danken hun naam aan de zwarte tekening op de wangen van het mannetje (ziet eruit als een baard). Ze leven in het riet en eten 's zomers insecten. In de winter gaan ze over op het eten van zaden en daarom moeten ze grid eten (om hun spijsvertering te verbeteren). Oktober/November is dan ook de beste tijd om deze grappige vogeltjes hier te zien omdat ze dan uit het riet komen om grit te eten!
Onderweg zijn we ook nog langs RSPB Dove Stone gegaan en hebben daar een wandeling om een waterreservoir gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten