Hatfield Moors

Na een rustige dienst op zondag had ik nu een dagje vrij om te genieten van de zon. Er werd ons vandaag een aangename 15 graden met een zonnetje erbij cadeau gedaan (die wolkjes en wind tussendoor hadden van mij niet gehoeven, maar toch...).

Vandaag zijn we naar Hatfield Moors gegaan, een onderdeel van het grotere natuurgebied Humberhead Peatlands. Thorne en Hatfield Moors zijn het grootste veengebied van Groot Brittanië. Het is bijna 10.000 acre groot en door de zure zuurstofarme veengrond zijn er in deze omgeving ook veel fossielen intact gebleven.

Dit gebied staat bekend om zijn wildlife (5500 species, waaronder 200 vogelsoorten). Er zitten volop vogels, allerlei soorten insecten en vele adders. We moesten Britt kort aan de lijn houden aangezien de adders momenteel wakker worden uit hun winterslaap en zichzelf opwarmen in de zon (en nog traag zijn waardoor je ze volop ziet). Toen we het gebied ingingen werden we al gewaarschuwd dat ze er volop zaten, maar het heeft toch even geduurd voor we ze zagen. Pas toen een medefotograaf er een aanwees zag ik ze zelf ook. Ze hebben ook zo'n goede schutkleur!

We hebben genoten van onze wandeling in deze prachtige natuur en dit gebied staat nu dan ook op ons lijstje van favorieten. We zullen hier zeker nog een keer gaan wandelen!

Lente in m'n bol

Het weer lijkt eindelijk wat lente achtig te worden, niet alleen in Nederland, maar ook hier in Engeland, gaan de temperaturen wat omhoog en zien we de zon steeds vaker achter de wolken vandaan komen. Steeds meer kinderen spelen op straat en ramen worden weer gelapt, oftewel tijd om in de tuin aan de slag te gaan!

Onze achtertuin bestaat voor een groot deel uit gras, maar het zijn momenteel meer kale plekken, mos en onkruid. We zijn daarom naar het tuincentrum gegaan om een grasmaaier en wat andere benodigdheden aan te schaffen.

Aangezien het maar voor een klein tuintje is en we maar een klein budget wilden spenderen bestaat het opknappen van de tuin vooral uit handwerk. Dat betekent dus dat ik ben begonnen met een handharkje om het onkruid en het mos te verwijderen. Hoe meer mos en onkruid ik verwijderde, hoe meer ik zag verschijnen... Al met al was het veldje in slechtere staat dan we hadden gedacht/gehoopt. Aan André de schone taak om de bodem te beluchten. Deze taak werd volbracht met speciale schoenen met spijkers eraan die gaten in de grond boorden. Zoals verwacht is vandaag het bewijs van de activiteit aanwezig, oftewel spierpijn!

Natuurlijk moest het gras ook nog gemaaid worden, maar hiervoor moest eerst de handmaaier in elkaar gezet worden. Hier moest mijn hulp ook nog aan te pas komen (mannen en gebruiksaanwijzingen...), maar uiteindelijk was het dan zover, het gras kon gemaaid worden!
Finishing touch was het inzaaien op de hoop dat we er nog wat van kunnen maken.

Na een middagje hard werken wil je graag je werk bewonderen en denken: ja, dit was de moeite waard... Helaas kunnen we dat nog niet zeggen, maar met een beetje geluk doen de zaadjes hun werk en ziet het er over een paar weken heel anders uit.

Wat wel gelijk de moeite waard is, is ons kruidentuintje. We hebben een klein stukje met aarde waar we dus wat leuke plantjes neer kunnen zetten. Aangezien we geregeld verse kruiden gebruiken hebben we nu ook een aantal kruiden in de tuin staan: rozemarijn, thijm, mint en Marokkaanse mint. Het idee is om dit hoekje binnenkort nog uit te breiden met wat aardbeienplantjes, tomatenplantjes en paprikaplantjes.

Aangezien ik de rest van het weekend moest werken zijn er dit keer geen ontdekkingstochten te vertellen. Die volgen, als het weer mee blijft werken, binnenkort weer...

Weekend 6 en 7 april

Op 6 april, wederom een heerlijk zonnige dag, besloten we naar Leeds te gaan. Aangezien het treinstation tegenover ons huis is zijn we lekker met de trein gegaan. We hebben heerlijk in het zonnetje de stad verkent. Als we willen shoppen weten we nu waar we moeten zijn! Wat een prachtige winkelstraten!

Als eerste zijn we naar Victoria Quarter gelopen. Dit is het shopping center met alle dure winkels van Engeland. Hoewel ik niet genoeg verdien om in dit soort winkels te gaan shoppen is het zeker de moeite waard om doorheen te lopen. Het gebied is heel sfeervol.

Aangezien we ondertussen trek hadden gekregen hebben we een tussenstop gemaakt bij Cuthbert Brodrick, een Wetherspoon pub. Hier hebben we genoten van pannini's met voor André een Guinness en voor Brenda een Brothers Toffee Apple cider. Jammie!

Daarna hebben we Leeds City Museum bezocht. Dit museum heeft een gedeelte over het leven op aarde, over de oudheid en over de geschiedenis van Leeds. Het museum is vrij klein, maar er is zeker wat leuks van gemaakt. Er zijn veel interactieve dingen, wat zeker voor kinderen de moeite waard is (maar voor ons niet heel spectaculair). Voordeel is dat veel Engelse musea gratis zijn, dus je kunt makkelijk een museum inlopen zonder bang te zijn dat je er spijt van krijgt.

Leeds town hall werd op de website met toeristeninformatie ook benoemd om de mooie architectuur. Het wordt gebruikt voor toneel, concerten en bruiloften. Zeker de moeite om langs te lopen, van binnen was er voor ons weinig te zien op het moment.

Toen we terugliepen richting de winkelstraten kwamen we nog langs een ander museum. Van de buitenkant was het niet duidelijk wat het was, dus we namen een kijkje. We stonden echter al snel weer buiten, deze kunst was te modern voor ons... Oftewel: een oude doos ophangen of een ruimte vullen met houten dobbelstenen kan iedereen en noem ik geen kunst.

We hebben nog een heerlijke warme chocomelk gedronken bij "Heaven" en zijn toen weer richting huis gegaan.

Zondag 7 april ben ik met Britt in Doncaster bij flyball lessen gaan kijken. Om verder te integreren en om wat leuks met Britt te doen was ik al even op zoek naar leuke hondentrainingen. Op de meeste plekken komen ze echter niet verder dan puppy of basis cursus en wordt er geen echte hondensport beoefend. Er is wel een actieve flyball club (Doncasters Bellestars) die zelfs mee hebben gedaan op de Crufts ('s werelds grootste hondenshow). Hier hebben we dus een proefles gevolgd en zowel Britt als ik vonden het leuk, dus wordt vervolgd...

Dagje Hull op 5 april

Aangezien ik een lang weekend heb (wat een mazzel zo net na de Pasen), zijn we weer eens op pad gegaan. We hebben overwogen om naar Lake District te gaan, maar aangezien dit nogal noordelijk ligt hebben we dit uitgesteld tot later in het jaar (lees: betere temperaturen).

Bij nader inzien zijn we daarom een dagje naar Hull geweest. Met een graad of 8, een zonnetje erbij met enkele wolkjes (en helaas wel een straf windje) was dit wat aangenamer dan afgelopen weekend in Peak District.

We hebben eerst Humber Bridge Country Park bezocht. Dit is een natuurgebied bij Kingston upon Hull. Het park wordt lokaal ook wel "Little Switzerland" genoemd wegens de witte kalk kliffen die aan de met sneeuw bedekte Alpen doen denken. De plek is een voormalige kalkgroeve (sinds de 13e eeuw tot aan 1960) en is in 1986 als Country Park geopend.

De wandeling is vrij kort (de langste wandeling was volgens de borden 3 km), maar het is toch leuk om gezien te hebben.

Onze volgende stop is de Humber Bridge. Dit is een hangbrug van 2200 meter die geopend is in 1981. De brug vormt de verbinding tussen East Riding of Yorkshire en North Lincolnshire. De brug staat op nummer 5 in de top 10 van langste hangbruggen ter wereld!

Nadat we (op een terrasje aan de Humber) een cappuccino met een heerlijk broodje erbij hebben genuttigd, zijn we door gegaan naar East Park in Hull. Dit is het grootste park in Hull en is duidelijk erg populair bij de lokale bevolking. Het park is in 1887 geopend ter viering van koningin Victoria's gouden jubileum. Het park is netjes onderhouden en is, als je er in de buurt bent, zeker de moeite van een bezoekje waard.

2e Paasdag

Op 2e Paasdag besloten we om echt actief te gaan doen. Ik heb het boekje met 50 AA wandelingen in het Peak District erbij gepakt en een mooie wandeling uitgezocht.

Het werd een wandeling met een mooie naam: Bradfield and the Dale Dike Dam Disaster. Deze wandeling is vernoemd naar de ramp op 11 maart 1864, toen de Dale Dike Dam is ingestort en er 2955 miljoen liter water door de Loxley Vallei naar Sheffield is gestroomd. Er zijn honderden huizen vernietigd en er zijn 244 mensen omgekomen.

De wandeling was zo'n 9 km en zou verder een gemakkelijke wandeling moeten zijn. Deze afstand is niet iets wat we dagelijks doen, maar aangezien het een gemakkelijke wandeling zou zijn gingen we ervan uit dat het prima zou gaan. We hadden er echter geen rekening mee gehouden dat het Peak District toch wat hoger ligt dan Doncaster en dat het dus ook nog wat graden kouder is. De dikke laag sneeuw die op de paden lag was dan toch ook wel een beetje een tegenvaller.

Door de sneeuw waren de paden niet altijd even begaanbaar en sommige stukken waren ook glad. Voor Britt moest het helemaal zwaar zijn om met haar korte pootjes door de dikke laag sneeuw te ploegen, maar ze bleef stoer voorop lopen. We hebben de wandeling helemaal uitgelopen, maar dat hebben we wel geweten (spierpijn!). Ook Britt was de 2 dagen erna erg rustig ;)

1e Paasdag

Hoewel ik zaterdag gewoon moest werken had ik het geluk met de Pasen lekker vrij te zijn. Toen op eerste Paasdag de zon zich eindelijk eens echt liet zien kon mijn dag helemaal niet meer stuk!

We zijn eerst naar Monk Bretton Priory geweest. Dit is een ruïne van een in 1154 gebouwd klooster waar monniken leefden. Je kan bij deze ruïne nog heel goed zien hoe het vroeger geweest moest zijn, doordat alle ommuringen nog aanwezig zijn.

Na het bezoek aan deze ruïne was het tijd voor een echte wandeling hier in de buurt. Op de kaart vond ik Newmillerdam Country Park bij Wakefield en we besloten daarheen te gaan. Het was goed te merken dat het mooi weer was, want de hele parkeerplaats stond vol (en iedereen was al ijsjes aan het eten, hoewel het toch nog maar een graad of 8 was). Maar na een extra rondje rijden konden we toch de auto nog kwijt. 

Het gebied is 95 ha met een centraal meer. Op de kaart staan meerdere wandelroutes aangegeven, dus we besloten de grootste te lopen, onder andere omdat we dan waarschijnlijk een wat rustigere wandeling zouden hebben. Helaas konden we halverwege pas de juiste route vinden, dus we hebben er onze eigen route van gemaakt. Onze zelf samengestelde wandeling was toch nog zo'n 4,5 km dus we hebben er wat moois van kunnen maken. De drukte die we op de parkeerplaats hadden werd gelukkig al snel minder gedurende onze wandeling.

Aan het eind van de wandeling hebben we onszelf nog getrakteerd op een lekkere warme chocomelk!