Sherwood Forrest

Op zondag 24 februari hebben we "A Merrie Tale of Sherwood Forest" wandeling gemaakt. De ruim 8 km lange wandeling (GPS track iets later aangezet) leidde ons door het Sherwood Forest, ook wel bekend als het thuis van Robin Hood.

In het hart van Sherwood Forest staat een van de grootste bomen van Engeland: The Major Oak. Deze Engelse Eik is ongeveer 800 jaar oud en het geschatte gewicht is 23 ton! De legende is dat Robin Hood vroeger schuilde in de holle stam. De verhalen van Robin Hood stammen echter uit de 12e en 13e eeuw, dus toen was deze grote boom relatief pas een sprietje. Aangezien de boom nu beroemd is probeert men hem te behouden door afzettingen en ondersteuningen.

De wandeling gaat door een gevarieerd landschap van bossen en vlaktes met heide en andere struiken. Dit maakt het een aangename afwisselende wandeling. Het eerste deel van de wandeling gaat langs de Major Oak, waar ook een gemarkeerde wandeling loopt. Dit stuk is dan ook duidelijk het toeristische (zelfs in februari al relatief drukke) gedeelte. Naarmate we verder van de Major Oak afdwaalden in een poging onze route te volgen (wat dit keer nog gelukt is ook) werd het steeds rustiger.

Conclusie: een geslaagde wandeling, een mooi gebied, maar waarschijnlijk beter te mijden in drukke periodes.

Cusworth Hall

Zaterdag 16 februari zijn we naar Cusworth Hall geweest voor een heerlijke wandeling in het zonnetje.

Cusworth Hall is een 'country house' dat gebouwd is van 1740-1744.
Na een renovatie zijn het huis en het park sinds 2007 opnieuw geopend. Het huis wordt nu gebruikt voor exposities. De tuinen eromheen zijn nu een vrij toegankelijk park waar ook regelmatig festivals en concerten worden gehouden. Het park bestaat uit verschillende soorten bomen, een groot gazon en meertjes met verschillende soorten eenden en zwanen. Vanaf het huis (ligt op een heuvel) heb je ook een prachtig uitzicht over het park en een deel van Doncaster.

Aan het gehalte van mensen met kleine kinderen kun je merken dat het park goed toegankelijk is. Voor de rust of een grote wandeling zullen we hier dan ook niet heen gaan. Het is wel een prachtig stukje landschap wat op 10 minuten rijden van ons huis ligt, dus ik vermoed dat we er in het voorjaar wel eens zullen gaan picknicken en/of het theehuis van binnen zullen bekijken!

Peak District

Eens in de 4 weken heb ik een lang weekend. Ik werk dan donderdag tot 2 uur en hoef maandag pas om 12 uur weer te beginnen. Deze weekenden zijn dus uitermate geschikt om leuke dingen te gaan ontdekken in de omgeving.

Vrijdag 8 februari zijn we naar het Peak District National Park gegaan voor een mooie wandeling. We hadden op internet een mooie wandeling gevonden. Helaas bleek er van die omschrijving niks te kloppen (of het is te ingewikkeld voor ons), dus hebben we maar op goed gevoel paden gevolgd. Dit klinkt simpeler dan het is, want je moet je de paden niet voorstellen als uitgestippelde voetpaden. Een berg met stenen, overgebleven van de steengroeves, kan bijvoorbeeld prima geschikt zijn als doorlopende route!

Het gebied waar we hebben gelopen (vanaf parkeerplaats Surprise View) ligt vlakbij Sheffield, in het Zuidoosten van Peak District. Het landschap wordt Moorland of Moors genoemd en wij vinden het in ieder geval een erg mooi gebied. Het gebied wordt begraasd door schapen, waardoor het helemaal een echt Engels landschap wordt. De schapen die wij zijn tegengekomen zijn de Swaledale sheep.

Hoewel we met een graad of 5 van huis gingen bleek er in het Peak District National Park nog sneeuw te liggen. En dat terwijl het slechts een uurtje van ons vandaan is! Nadeel was dat we extra uit moesten kijken waar we liepen in verband met de gladheid. Voordeel was dat we voetstappen konden volgen om te achterhalen of iets een begaanbaar pad is of niet.

We hebben de wandeling afgesloten met thee met scones om op te warmen. Een geslaagde vrije dag dus!

3 weken werk

De tijd vliegt en dat is een goed teken, want dat betekent dat ik het druk heb en dat ik geen tijd heb voor heimwee! Het voelt alsof ik net ben begonnen, maar ik ben toch echt alweer 3 weken volop aan het werk.

Tot nu toe heb ik het erg naar mijn zin. Het is een gezellig team, we zijn al 2 keer met een groep uit eten geweest en we zijn al een keer bij 'de baas' thuis wezen eten. Op de praktijkeigenaar na zijn we met allemaal jonge dierenartsen, waarvan een net als ik net is begonnen in deze praktijk. We zijn allemaal enthousiast, bezig met het ontwikkelen van onze kennis en vaardigheden en begrijpen elkaars situatie dus uitstekend. Daarnaast staat de praktijkeigenaar altijd klaar om wat uit te leggen of voor te doen. De ideale combinatie voor mij dus om mijn gezelschapsdieren-diergeneeskunde naar een hoger niveau te tillen. Naast de dierenartsen (we zijn met 5) is er nog een heel team van assistenten en receptionisten. Het totale team bestaat uit zo'n 20 man (naja, vrouwen zijn in de meerderheid). Er is dus altijd wel iemand in de buurt om een handje te helpen.

Hoewel de dieren hier in Engeland hetzelfde functioneren, zijn er ook veel dingen anders. Wij doen bijvoorbeeld ook veel werk voor de PDSA (People's Dispensary for Sick Animals). Als mensen door omstandigheden geen geld hebben, kunnen ze onder bepaalde voorwaarden steun krijgen van de PDSA. Dat betekent dat de PDSA een vast bedrag per maand aan de dierenarts betaalt en dat ze hun dier in geval van ziekte naar de dierenarts kunnen brengen zonder hiervoor te hoeven betalen. In de praktijk komt het erop neer dat het heel fijn is dat we in dit soort gevallen de dieren toch kunnen helpen. Maar aangezien dit allemaal nieuw voor mij is, blijf ik uitzoeken hoe dat nou allemaal zit met de voorwaarden en wat ze wel en niet moeten betalen.

Ik red me goed met het Engels, hoewel het soms natuurlijk wel voorkomt dat ik het juiste woord niet weet of de uitspraak niet helemaal is zoals ze gewend zijn. Zo hebben ze me heel hard uitgelachen toen ik vroeg waar de muzzles (muilkorven) lagen. De een dacht dat ik muscles (spieren) zei en de ander dacht dat ik mushrooms (paddenstoelen) zei, dus je kunt je de hilariteit voorstellen ;-)