Hoewel we alles van tevoren goed hadden uitgedacht zodat het soepel zou verlopen, bleek niets minder waar. Bij het ophalen van de trailer (op 3 januari) hadden we hulp gevraagd bij het aankoppelen, maar dit mocht niet baten. De verlichting sloeg helemaal op hol. De Fiat kreeg spontaan knipperende lampen die niet moesten knipperen en vele foutmeldingen, terwijl de aanhanger amper verlichting had. Na de aanhanger gecontroleerd te hebben was de conclusie dat het in de auto moest zitten. Direct naar de garage geracet, maar dit mocht niet baten. Ze hadden geen tijd, de hele bekleding zou uit de auto moeten en het zou een heel puzzelwerk worden. Maar de monteur was er ook van overtuigd dat het in de auto zat...
Na wikken en wegen, een belletje met de ferry maatschappij en een belletje met m'n ouders hadden we besloten om dan maar de auto van mijn ouders te lenen. Aangezien die vaker een caravan trekt is de stekker daar in ieder geval van in orde. Vanwege tijdnood besloten we wel met de Fiat inclusief aanhanger van Stiens naar Amersfoort te rijden en daar van auto te wisselen. Vrijdagochtend 4 januari koppelden we de aanhanger dan ook weer aan de Fiat en tot onze grote verbazing (en opluchting) deed de verlichting het nu wel opeens. De adapter die tussen de stekker van de auto en de aanhanger zat bleek niet goed te hebben gezeten. Aangezien wij vertrouwden op de mensen met verstand van zaken hadden we nooit meer zelf naar de aankoppeling gekeken.
Na wederom met de ferry maatschappij gebeld te hebben (om het kenteken weer te veranderen) was het leed gelukkig geleden. De rit naar Rotterdam verliep uiterst soepel!
Bij de haven werden we wel gevraagd wat er in deze enorme trailer zat, maar blijkbaar zien we er heel betrouwbaar uit, want we hoefden niet door een scanner heen en de aanhanger hoefde ook niet geopend te worden!
De ferry van Rotterdam naar Hull is een echte aanrader (op de prijs na dan). Je hebt je eigen slaap cabine (niks luxe maar ik heb er prima geslapen), er zijn bioscoopzalen, meerdere bars met live entertainment en je kunt er prima eten in een van de restaurants. Wij hebben op de terugweg het lopend buffet uitgeprobeerd. De keuze is enorm en de smaak is ook goed, dus een goede besteding van je avond!
Op 5 januari reden we om 8 uur 's ochtends van de ferry af. We stonden tussen de vrachtwagens (vanwege de hoogte van de aanhanger) en nog voor we goed en wel bij de auto waren, waren de vrachtwagens al verdwenen. We konden dus zo wegrijden! Ook de rit van Hull naar Doncaster verliep soepeltjes en we waren dan ook netjes op tijd in de stad om het huurcontract te tekenen en de sleutel op te halen.
Wat heerlijk om dan eindelijk je huisje in te kunnen... en wat een tegenvaller als de beloofde dingen niet gedaan blijken te zijn (schoonmaken/lampen vervangen). Gas en elektriciteit in onze woning blijkt via een prepaid systeem te gaan (wegens schulden van de vorige bewoners), dus we moesten eerst een oplaadpunt zien te vinden. Na van hot naar her te zijn gestuurd (blijkbaar is het niet gangbaar en weet niemand precies waar je het kunt laten doen) is het ons eindelijk gelukt om de kaarten op te laden. Naja voor even, want van het gas moest er nog een mannetje langskomen om het systeem te resetten vanwege de schulden ("slechts" 1200 pond) die nog op de kaart staan van de vorige bewoners.
Blij dat het allemaal gelukt is kwamen we thuis en deden de boiler aan die ons van warm water en verwarming moet voorzien. Helaas knipperden er net wat teveel lampjes wat volgens de boekjes toch echt niet de bedoeling was... "Gelukkig" was het ondertussen zaterdagavond en was niemand van het onderhoudsbureau aanwezig. Aangezien we geen trek hadden in hoge kosten door zelf een mannetje te bellen buiten kantooruren zat er niks anders op dan een extra trui aan te trekken. Maandagochtend hebben we gelijk weer contact gezocht, maar aangezien we die maandagmiddag alweer op pad moesten hebben we afgesproken dat de loodgieter vrijdagochtend op de stoep zou staan (we zouden donderdagavond weer terugkomen).
Op de terugweg werd onze aanhanger overigens wel gecontroleerd. Grappig detail is dat André gefouilleerd werd en ik niet. We moesten zelfs de motorkap openen om te kijken of we geen drugs vervoerden, maar de kofferbak hoefde niet open omdat dat lastig ging met de aanhanger erachter. We zouden dus goede smokkelaars zijn ;-)
Dinsdag 8 januari kwamen we in Rotterdam aan en konden we weer op pad naar Stiens, waar we de aanhanger weer hebben ingeleverd. We hebben het huisje in Stiens schoongemaakt en ook daar de sleutels van ingeleverd. Woensdag hadden we even een dagje voor onszelf, nog even langs bij de schoonfamilie en even bijkomen van alle druktes zodat we donderdag weer op pad naar Engeland konden.
Met in de Fiat de laatste spulletjes, Tum Tum (de cavia) en Britt (de hond) kon ons voorlopig laatste tripje beginnen. Dit keer zou de reis via de Eurotunnel (Calais-Dover) verlopen, omdat je dan gewoon bij je auto en huisdieren kunt blijven. Nadeel is dat je eerst 3,5 uur naar Calais moet rijden en dat het van Dover naar Doncaster ook nog 4 uur rijden is (in ons geval langer doordat het mistig was). De treinreis zelf is wel super. Je boekt je reis en als je eerder aankomt (zoals wij) of later kun je ook gratis met een andere trein mee (als het maar binnen 2 uur van je geboekte tijd is). Ook de controle van de huisdieren (controle chip van je hond en controle enting hondsdolheid en ontworming) verloopt vlekkeloos. De reis zelf stelt niks voor en binnen een half uurtje sta je aan de andere kant van de oceaan.
Door de mist die eind van de middag ontstaat duurt onze rit naar Doncaster iets langer dan gehoopt, maar begin van de avond komen we toch veilig met onze beesten aan in ons nieuwe huisje. Nu kan het uitpakken gaan beginnen!
